İnsanız ve yanlışlar yaparız,çaresiz kalırız..Çare ararız,zora gireriz zaman zaman farkında olmadan kendimize zarar veririz.Çukura düşeriz,birilerinin gelip bizi o çukurdan çıkarmasını bekleriz ama kimse oralı olmaz.Nasıl düştüysen öyle çık der gibi bakarlar sadece..Susmayı tercih ediyorum artık avaz avaz susmayı..Konuşsamda duymuyor ki  zaten çoğunuz..Geçer diyorsunuz,nasip böyleymiş,bırak akışına zamana bırak..Farklı insanlardan hep aynı cümleleri duymaktan o kadar çok yoruldum ki inandırıcı gelmiyorsunuz artık..Inanmak icin kendime yeni masal kahramanları üretmeye çalışıyorum ama artık size inanmıyorum..Bu hayattaki en değerli şey insanın kendisidir derdim kendime,çevremdeki insanlara..Yalan söylemişim ve bu yalana en çok kendim inanmışım.Sevdiğim değer verdiğim insanlar bok çukurunun içindeyken hayattaki en değerli şey kendimin nasıl diyebilirim ? Elimi uzatıyorum belki diyorum,belki bu defa uzattığımda bu eli görür ve çıkmak için tutar elimi..Ama nafile ..Elimi tutmayı bırak elimi uzattığımı görmüyorlar bile ..Günler birbirini kovalarken bende o çukura düşüyorum ve bunu kimse farketmiyor,kimse hissetmiyor..Benimle ol demiyorum artık diyemem zaten .. Ama kurtar kendini özüne dön .. Sen bu değilsin,sen o kadar koca yürekli bir adamsın ki bunu ne  kendine ne bana ne de çevrendeki diğer insanlara yapma..Tut elimi çıkalım o çukurdan..Istersen sonra yine git ama kurtul ordan .. Gör artık elimi , duy artık sesimi ...