Artık hiçkimseyi sevemem biliyorum .. Kimsenin gözlerinin içine bakarak seni seviyorum diyemem,kimsenin sakallarıyla oynarken aynı şekilde atmaz kalbim .. Biri bana on adım gelse ben ona karşı bir adım gidemem artık . Parmak uçlarımda yürüyor gibiyim her an dengemi kaybedecekmiş gibi .. Ama her şeye rağmen senli günleri özledim,seni özledim adam . Yolumu tekrar tekrar kaybedeceğimi bilsem yine tereddüt etmem gelirim ama gücüm yok .. Biliyor musun senden sonra kimseyi alamadım hayatıma hem hala kalbim sana ait olduğu için hem kimseyi yara bandı kullanmak istemediğim için hemde kimseye inanmadığım için..Sen benim tüm duygularımı,tüm inançlarımı benden alıp gittin ..Gerçi sen bunları nereden bileceksin ? Biz yanyanaykende çok uzaktık şimdi de çok uzağız..Bedenimdeki ruh çıksa dışarı anında soluğu senin yanında alır,öper,kokunu doyasıya içine çeker,sakallarınla oynar,hayallerini yeniden kurar .. Peki bedenim öyle mi ? Seni gördüğü an suratına tükürür o .. Çünkü çok yaktın canımı..İnsanın en sevdikleri yakarmış ya canını benim canımı en çok sen yaktın ben adam .. Kül oldum ama hala ilk günkü gibi seviyorum seni .. Bu yüzden her gece başımı yastığa koyduğumda en çok kendime kızıyorum o yaşattıklarına rağmen hala seni unutamıyorum diye .. Sevgimin tükenmesi gerekirken ben tükendim ama adam , beni sen tükettin bunun affedilebilecek bir yanı yok ..